توضیح کوتاهی درباره‏ی عدم پاسخ فریبرز سنجری به تقاضای من - شباهنگ راد

توضیح کوتاهی درباره‏ی عدم پاسخ فریبرز سنجری به تقاضای من

شباهنگ راد

https://triboonshoma.wordpress.com/2015/06/17/%D8%AA%D9%88%D8%B6%DB%8C%D8%AD-%DA%A9%D9%88%D8%AA%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87%e2%80%8f%DB%8C-%D8%B9%D8%AF%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%A8%D8%B1%D8%B2/

در «تقاضای توضیح از فریبرز سنجری» اعلام نمودم که، سابقه‏ی اتهام‏زنی‏های «امنیتی» و «رژیمیِ» خواندن من از جانب «چریک‏های فدائی خلق»، نه تنها امر تازه‏ای نبوده است، بلکه سابقه‏ی طولانی دارد. در هر صورت می‏توان دلائل اصلی و زمینه‏های مادی چنین احکام غیر انسانی را، به وقت دیگری موکول نمود و نشان داد که چنین نگاه و افکاری، برخاسته از کدامین تفکر، طبقه و آموزه‏هاست.

امّا آن‏چه، هم‏اکنون و بعد ار یک هفته، نیاز به توضیحِ آن می‏باشد، آن است‏که از زمان جدائی با «چفخا»، سعی نمودم، انحرافات تئوریک، سیاسی، عملی و رفتاری، و هم‏چنین بازنویسی تاریخ چریک‏های فدائی خلق توسط این جریان را مورد نقد و بررسی قرار داده، و نشان دهم که، جریان «چریک‏های فدائیِ» مستقر در خارج از کشور، کم‏ترین نشانه‏های رفتاری – عملی، با فدائیان دُوران ستم شاهنشاهی نه‏دارد؛ گفته‏ام که تفاوت اساسی‏ست مابین عنصر چریک عمل‏گرا با چریک بی عمل؛ گفته‏ام که تنها با صراحت لهجه و با صداقت انقلابی‏ست که می‏توان، یاد و راه آن رزمنده‏گان و فدائیان کمونیست را پاس داشت و از بی‏صداقتی، از افتراء، از توهین و از پرخاش‏گری نسبت به مخالفین خود فاصله گرفت و …

آری، نوشته‏ام که «چفخا»ی فریبرز سنجری و اشرف دهقانی، چفخای اواخر و اوائل دهه‏ی چهل و پنجاه نیست؛ نوشته‏ام و عمیقاً بر این عقیده‏ام، که اینان میراث‏خواران و سارقان نام فدائی‏اند و با نقدِ سالم، سازنده و متینِ کمونیستی فاصله گرفته‏اندُ، بیهوده هم نیست که دارند، عناصری هم‏چون این قلم را، که حدوداً دو دهه و آن‏هم در مناطق مختلف به‏همراه این جریان – و بویژه در کنار فریبرز سنجری و اشرف دهقانی -، مشغول فعالیت بود، را، عنصری «رژیمی»، «ذوب شده در سپاه» و …. نسبت می‏دهند.

متأسفانه «چفخا» از زمان تمرکز در خارج از کشور نه تنها کوچک‏ترین گامی در جهت رفع نارسائی‏های درونی‏اش بر نه‏داشته است بلکه رفتار و سیاستِ به‏غایت غیر انسانی‏ای را پیشه‏ی خود ساخته است که با هیچ مقوله و مولفه‏ای، نمی‏توان از درِ توضیح آن‏ها بر آمد.

علاوه بر این‏ها شک و تردیدی نه‏دارم که صدور چنین احکام سخیفی، نه از جانب عناصر و جریانات خارج از کشوری، نه از جانب عناصر «خودسر درونِ تشکیلاتی»، بل سازمان‏دهی و هدایت شده از جانب «رهبری چریک‏های فدائی»ست؛ هم‏چنین شک و تردیدی نه‏دارم که پی‏گیری، تبلیغ و ترویج چنین افکاری، جز تشویش اذهان عمومی، جز تخریب و وارونه جلوه دادن شخصیت انسان‏ها، جز مدرک‏سازی و جعل هویت، جز تخطئه و حذف فیزیکی نقادان، جز لجن مال کردن آرمانِ کمونیست‏های دهه‏های دُور نیست؛ تفکر و سیاستی که از آنِ مکتب و آرمان سرمایه‏داری‏ستُ، کمونیست‏ها با آن‏ها سر جنگ دارند.

در پایان باشد تا در آینده، زشتی‏های رفتار و بویژه اعمال ناشایست، از صفوف جریانات تمرکز یافته در خارج از کشور، رخت بر بندد و مبارزه‏ی دوستانه، متمدنانه، سالم و فارغ از اتهام‏زنی‏های غیر انسانی، جای‏گزین آن‏ها گردد.