رقابت یا رفاقت؟ برخورد نظری یا اتهام زنی؟ صبا راهی

رقابت یا رفاقت؟ برخورد نظری یا اتهام زنی؟

صبا راهی

چندی پیش در پی اتهام بابک آزاد ( یکی از هواداران تشکیلات رفیق اشرف دهقانی) به رفیق شباهنگ راد در فیس بوک، نامه سرگشاده ای به رفیق اشرف دهقانی نوشتم. متن نامه در پایین این نوشته قابل دسترس میباشد. قبل تر بابک آزاد و سهیلا دهماسی، از تشکیلات رفیق اشرف دهقانی، این قلم را متهم به "رژیمی بودن" نموده بودند. قبل تر از آن رفیق شباهنگ راد را این دو نفر متهم به "رژیمی بودن" کردند، چرا اتهامات از جانب او نفر؟؟؟!!!  تا به امروز نه پاسخی از رفیق اشرف گرفتم و نه بابک آزاد و سهیلا دهماسی از عمل ضدفدائی خود انتقاد کردند و یا اینکه به جنبش کمونیستی "رژیمی بودن اینجانب و رفیق شباهنگ راد" را ثابت کردند!

دنیای خارج از کشوری که ما در آن زندگی میکنیم، اگر، "اگر" در سرمایه داری حل نشده باشیم، بشدت زمخت است و به اندازه کافی شلاق های نژادپرستی اش بر بدن ما "خارجی ها لعنتی" کوبیده میشود، همانطور که صدبرابر آنرا در ایران افغان ها از طرف رژیم گرگ منش اسلامی و سادیستی های نژادپرست در ایران تجربه میکنند، بخصوص که در این غربت تنها هم بوده باشی و مورد هجوم حمله های ستیستماتیک سادیستی اطرافیان نژادپرست نیز قرار داشته باشی!

و وقتی هم به گوشت برسد که کسانی که تا دیروز ترا "رفیق" تو خطاب میکردند به تو اتهام رژیمی بودن میزنند، آنوقت نمک بیشتری بر زخم غربت ت پاشیده می شود! نمکی نه از سوی یک عده بی سر و پای سیاسی همگام امپریالیست، بلکه از جانب کسانی که پرچمدار خط سیاسی یی هستند که هفت سال تمام بر سر آرمانهای والای کمونیستی اش در راه رهایی ستمدیدگان از سلطه امپریالیسم و سگ زنجیری اش شاه جلاد جان های شیرین خود را وثیقه گذاشتند!

حقیقتأ این درست است که امروز شاهد چنین برخوردهای سخیفانه ضد فدائی باشیم؟ آیا جنایتکارانی چون فرخ رژیم نگهدار کم به جنبش فدائی ضربه زدند که امروز کسانی که او را مذمت میکنند به عمل ضد فدائی اتهام زنی روی می آورند؟ به راستی چرا اینان اینکار را میکنند؟

چرا مجدد این چند سطر را می نویسم؟

چندی پیش نامه ای برای تشکیلات رفیق اشرف دهقانی از طریق ایمیل ارسال داشتم. در آن نامه انتقادی رفیقانه از برگزاری مراسم بزرگداشت رستاخیر سیاهکل در سوئد داشتم. تا به امروز نه پاسخی به نامه ام داده شد و نه آن نامه را مثل نامه هایی که در نشریات شان درج میکنند منتشر کردند. اینرا به بی پاسخ گذاشتن نامه ام به رفیق دهقانی اضافه کنید، خب واقعا چه باید کرد؟ باید بی خیال بود؟ مگر حیثیت سیاسی افراد از سر راه آورده شده، مثل همان سیاسی کارهای راست اتهام زن، که رقابت گرایانه امروز میکروفون سخنرانی جلوی دهان شان میگیرند قبل از اینکه الفبای کمونیستی را به اینان بیاموزانند، آیا بنا به باورهای درست سیاسی نباید به این عمل سخیف برخورد کرد؟

چرا اتهام زنی؟

این یک واقعیت است : کسانی که انتقاد میکنند و حقایق را افشا میکنند تنها ترین ها هستند! علتش هم بسیار ساده است چون اکثر آدمها و تشکیلات سیاسی ظرفیت انتقادپذیری ندارند! تنها تشکیلات کمونیستی که ثابت کرد که انتقاد پذیر است و انتقاد و انتقاد از خود را در دستور کار سیاسی اش قرار داده بود سازمان پرافتخار چریکهای فدایی ایران بود! توجه کنید بود! نوارهایی که چند سال پیش از جلسه رفیق کبیر حمید اشرف و رفیق تقی شهرام بجا مانده این ادعا را ثابت میکند. بله بود! اما اکنون متاسفانه پرچمداران رنگارنگ آن سازمان پرافتخار در عمل ثابت کرده اند که هر کس از نظرات غیر کمونیست فدائی آنها و یا راست روی ها و نفوذ تفکر راست در بین آنها انتقاد کند بجای برخورد نظری دست به عمل زشت ضد فدائی میزنند! بچای برخورد نظری میدان رقابت را انتخاب میکنند، طرف را ایزوله میکنند و چه بسا که  او را "دشمن" هم خطاب کنند! ممکن است برخی به درستی بگویند که این قلم در یکی دو مورد غیراصولی انتقاد کرده است ، و این قلم هم در دو نوشته مختلف در این مورد از خود شدیدأ انتقاد نموده است. اما رفیق شباهنگ که قلمش بسیار متین و موقر انتقاد میکند چه؟ چرا به برخورد های نظری او برخورد نمی شود و بجای آن به او  نیز اتهام میزنند؟

پس از اینکه از رفیق اشرف دهقانی و هواداران او که عمل ضد فدایی اتهام زنی را انتخاب کرده اند تا به امروز پاسخی در مورد اتهام زنی به من دریافت نکردم از این رو رو به جنبش کمونیستی می نویسم و رفیق اشرف دهقانی و تشکیلات او که خود را پرچمدار خط پرافتخار فدایی میدانند وظیفه دارند که رو به جنبش و بخصوص برای کارگران و زحمتکشانی که این قلم خود را دلسوز آنان میدانند یا اتهام زنی تان را به من ثابت کنید و یا اینکه از رفتار غیر فدایی خود انتقاد کنید!

از آنجاییکه دو نفر نامبرده عمل زشت اتهام زنی را بکار بردند و به شکل ارتجاعی در گوشی به این عمل ادامه دادند، و بعد آنرا به صحنه فیس بوک نیز کشاندند، و از آنجاییکه رفیق فریبرز سنجری نیز خود در مورد رفیق شباهنگ راد به این قلم گفت، عین جمله " ما نمیگیم میگن رژیمیه"! آیا رفیق سنجری وظیفه نداشت به آنهایی که " میگویند ها را پچ پچ" میکنند انتقاد کند و به آنها درس فدایی های کمونیست را آموزش دهد؟ و آن همه سابقه مبارزاتی درخشان خود را به پای بازی "درگوشی" افراد سیاسی کار نریزد؟ به همین دلیل این قلم مجبور به بردن نام آنها در این نوشته شده است! وقتی که این رفقا هیچکدام مسئولیت پذیر نشدند!  طبیعی است وقتی که کسی عمل سخیفانه اتهام زنی را پیشه سیاسی کاری خود میکند نباید انتظار داشته باشد که در نوشته های علنی نامی از اسم "پرافتخار" او برده نشود! نیتجه اینکه بردن نام افراد در این نوشته به هیچ وجه برخورد شخصی تلقی نمیشود! بر عکس به نظر این قلم هر کس که عمل اتهام زنی را میکند باید به جنبش معرفی شود! یا اینکه آنان به جنبش بطور علنی اتهام زنی خود را ثابت کنند!

بیاد داشته باشیم که میدان مبارزه کمونیست ها عرصه رقابت با یکدیگر نیست! دریای بیکران رفاقت برای نابودی سرمایه داری گندیده و تمام رفتارهای ارتجاعی آن است! البته اگر که به راستی به باورهای سیاسی مان ایمان عملی داشته باشیم!

اردبیهشت هزار و سیصد و نود وچهار / مه دوهزار و پانزده

برای اطلاع خوانندگان محترم از انتقادهای من به نظرات راست در تشکیلات رفیق اشرف دهقانی به لینک های زیر مراجعه شود:

پژواک صدای زنان کدام طبقه؟

مروری بر پلتفرم "اتحاد زنان آزادیخواه"

http://neweshtejat.blogspot.com/2015/05/blog-post_9.html

دستاوردهای زنان کارگر و زحمتکش را به یغماگران جنایتکار بورژوا پیشکش نکنید!

http://neweshtejat.blogspot.com/2015/05/blog-post.html  

نامه سرگشاده به رفیق اشرف دهقانی

http://neweshtejat.blogspot.com/2014/10/blog-post_29.html